Dinsdag 12 juli... Na het ontbijt vertrekken we voor de volgende 358 kilometer zoals de navigatie ons nauwkeurig laat zien. De afgelopen dagen hebben we doorgebracht bij de Adriatische kust. Vanaf het balkon zien we de zee. Tegenover het hotel wordt vers fruit verkocht met gekoelde watermeloen. Zalig! Vanuit het hotel hoeven we nog geen 100 meter te lopen om een frisse duik te nemen en vervolgens op een strandbed te liggen om een beetje kleur te krijgen. Dit is voor drie dagen leuk maar dan wordt het tijd om weer verder te gaan.

Vrijdag 8 juli... Tot laat in de avond bleef het uitzicht over de stad Tuzla mijn aandacht trekken. De stad waar in 1995 een bloedige aanslag op de markt is gepleegd. Schokkende beelden kwamen destijds op tv voorbij. Het was op een warme avond in mei waar op dat moment veel jongeren elkaar op de markt ontmoetten. Er waren 71 doden te betreuren en honderden gewonden. Gisteren reden we door het centrum langs een markt. Veel mensen die daar wonen zullen die beelden uit 1995 voor altijd op hun netvlies houden. Het leven gaat door en op de markt gaat de handel weer verder. Wat blijft zijn de littekens van gemis.

Woensdag 6 juli... Afgelopen week hebben we mooie herinneringen gemaakt met onze vrienden Bert en Margriet. Samen logeerden we op een koninklijke rustplaats (naam van het hotel), sliepen we in een kasteel en overnachtten we in een cabana. Juist dát maakt het nu zo lastig om afscheid te nemen. Gisteravond zijn we met z'n vieren naar het centrum van Cluj geweest om op een terras deze week af te sluiten én om af te koelen. De temperatuur had de 40°C bereikt. 

Zondag 3 juli.. De eigenaresse van de cabana's in het dorpje Căpîlna heeft om half tien de koffie voor ons klaar. Koffie van versgemalen bonen op deze zondagmorgen. Deze plek is bijzonder mooi wat betreft de ligging want we zitten midden in de natuur. De rivier kunnen we horen stromen en de rotsen staan als grote bewakers aan weerszijden van de weg. De cabana's zijn qua omvang en uitstraling het tegenovergestelde van het kasteel waar we gisteren waren, maar op hún manier toch erg charmant.

Vrijdag 1 juli... Het is bijna tijd om de koninklijke rustplaats te verlaten. Een mooi hotel met hier en daar grappige schoonheidsfoutjes. Voor het openen van de badkamerdeur moet zelfs ik een reverence maken omdat de deurkruk wel erg laag zit. De wc-pot staat zo dicht tegen de douchecabine aan waardoor alleen een scheve plaatsing op de zetel mogelijk is. Maar dit hotel is zeker een leuke plek.

Woensdag 29 juni... De versgebakken appeltaart is de perfecte brunch op deze eerste ochtend in Roemenië. Zittend onder het paviljoen in de tuin bij Bert en Margriet waait een heerlijk briesje. Het is maar goed dat we een paar dagen met elkaar optrekken omdat we nooit uitgepraat raken en vooral genieten van het bijelkaar zijn Het is een luiewammes- dag. Een dag van veel water drinken, filmpjes kijken, lezen en slapen. De route voor morgen ligt klaar en een reservering is gemaakt voor een slaapplek. Een hotel aan de Transalpina. Vorig jaar reden we de Transfăgărăşan waar we beren spotten en nu blijkt er nog zo'n mooie route te zijn. Voor zover we weten zonder beren. Aan het eind van de middag gaat de barbecue aan. Het wildzwijn moet volgens de kenners heerlijk zijn. Ik heb daar andere associaties bij en omdat ik een beelddenker ben laat ik het wildzwijn maar lopen.

Maandag 27 juni... We verlaten het mooie Mariánské Lázně (Mariënbad). De stad telt ruim 13.000 inwoners en ligt in het Bohemer Woud. Sinds de negentiende eeuw is Mariënbad bekend geworden door het kuuroord. Sinds vorig jaar staat het kuuroord op de UNESCO-werelderfgoedlijst. Vanmorgen lijkt de stad nog te moeten ontwaken want het is erg rustig in de straten. Wij zullen ons Mariënbad herinneren als de stad met de zingende fontein.  De stad die ons laat in de avond trakteerde op  muziek uit de film "Once upon the time in the West".

Drie weken later dan gepland vertrekken we richting het oosten. Soms loopt het leven anders en is het nodig of beter om plannen te wijzigen. Gelukkig was het ook mogelijk op mijn werk om alles aan te passen. Het werk is afgerond, overgedragen maar klaar is het nooit. Voor de komende vier weken is het toch gelukt ergens een punt te zetten. Nu downshiften, gas terug en in de relaxstand.