Travel enjoy and return

Dinsdag 12 juli... Na het ontbijt vertrekken we voor de volgende 358 kilometer zoals de navigatie ons nauwkeurig laat zien. De afgelopen dagen hebben we doorgebracht bij de Adriatische kust. Vanaf het balkon zien we de zee. Tegenover het hotel wordt vers fruit verkocht met gekoelde watermeloen. Zalig! Vanuit het hotel hoeven we nog geen 100 meter te lopen om een frisse duik te nemen en vervolgens op een strandbed te liggen om een beetje kleur te krijgen. Dit is voor drie dagen leuk maar dan wordt het tijd om weer verder te gaan.

In het weekend hebben we nog in het stadje Split rondgeneusd waar toevallig een grote markt was. Markt betekent jurkjestijd voor mij. Twee nieuwe exemplaren rijker vervolgen we onze tocht door Split. In het centrum staan de deuren van de Katholieke kathedraal open en horen we een meisje bloedzuiver zingen. Wow...kippenvel! Vanaf de straat kunnen we zo naar binnen kijken. Een mooie, sfeervolle zondagochtend in Split.

Op deze dinsdagochtend rijden we richting Slovenië waar de volgende boeking op ons wacht. Eerst nog langs de supermarkt om plastic en tape te halen. Het achterste raampje van de auto wil niet meer dicht. Overdag geen probleem maar voor de nachten en voor de regen willen we het kunnen afplakken. Omdat ik nog cash Kroatische Kuna in mijn tasje heb en omdat we niet meer op jurkjesjacht gaan, koop ik nog een paar flessen wijn uit deze streek. De route brengt ons dwars door de bergen met zo nu en dan adembenemende vergezichten. Kroatië is erg mooi en op een dag hopen we terug te komen. 

Slovenië...

We passeren de grens en realiseren ons dat we nog geen vignet hebben. Online is dat binnen vijf minuten geregeld. Ik herinner mij de momenten dat we in lange rijen bij een vervallen betonnen hokje moesten wachten en met een sticker op het raam konden doorrijden.

Slovenië ervaren wij als een land dat uitblinkt in mooiigheid. De bebossing in verschillende frisse groene kleuren vormt één grote lappendeken over de heuvels. Een hert staat langs de weg en rent het bos in. Een bushalte doet vermoeden dat hier ergens mensen moeten wonen terwijl we alleen maar bomen zien.

We rijden via kronkelwegen die ons in schattige dorpjes brengen. Moestuinen, siertuinen en aan de balkons gevulde bloembakken. Kleurrijke huizen vallen op en zorgen voor prachtige plaatjes.Toen ik een kind was zou voor mij een sprookje hier in deze omgeving tot leven kunnen komen. Ik hou nog steeds van dagdromen en deze omgeving inspireert mij enorm.

Slovenië maakt een vredige en pure indruk op ons.

We bereiken het hotel dat zich ergens in de heuvels van Slovenië bevindt. Buiten is het stil. Nadat we ingecheckt zijn gaan we wandelen om iets van de omgeving te ontdekken. De kleuren van de huizen vormen een mooi pallet met pasteltinten. De stilte wordt onderbroken door het klokgelui vanuit de kerktoren. Al gauw blijkt dat de klok elk kwartier aan het woord is hier op de heuvel. Dat gaat dag en nacht door.

Op het kerkhof staan enkele monumenten met daarop de namen van slachtoffers uit de eerste- en tweede wereldoorlog.

Onze gastheer biedt aan een plaatselijk gerecht voor ons te maken. Hoe het heet zullen we nooit weten en hoe het smaakt nooit vergeten...delicious!

Woensdag 13 juli...

Na het ontbijt vervolgen we de mooie kronkelweg om uiteindelijk in Oostenrijk te komen. Daar wonen onze oud-buren waar we hele waardevolle herinneringen aan bewaren.

Buren die door de oorlog in voormalig Joegoslavië gevlucht zijn en in Nederland hun leven opnieuw hebben opgebouwd. Altijd hebben we diep respect voor hun wilskracht, ondernemerschap en gastvrijheid gehad. Onze kinderen waren dol op elkaar en hebben jaren met elkaar gespeeld. Er is altijd een speciale band geweest. Inmiddels zijn ze verhuisd naar Oostenrijk en vandaag kunnen we elkaar weer in de armen sluiten.

In Slovenië ligt het betoverende meer van Bled. We besluiten nog even langs het meer te rijden. Door de vele toeristen is het een totaal ander Bled dan we twee jaar geleden zagen. Na een paar minuten verlaten we Bled file-rijdend om ergens een restaurant te zoeken voor koffie. In de verte zien we een Zeppelin voorbij vliegen. In de gezinsapp komt de reactie dat via flightradar is te zien om welk type het gaat en hoe de vluchtroute eruit ziet. De Zeppelin blijft in de buurt van Bled wat rondvliegen.

We vinden aan het begin van de Loiblpass een restaurant waar we in de schaduw van de bomen kunnen genieten van heerlijke koffie. De Loiblpass zorgt voor een verbinding tussen Slovenië en Oostenrijk. In 1989 zijn Simon en ik met mijn ouders op vakantie in Oostenrijk geweest. De Loiblpass hoorde daarbij en was een grote onderneming. Onderweg zag je destijds ook dat niet elke auto genoeg pk's had om de eindstreep te halen. Wat was dat een spektakel. We gingen naar de overkant van de pass om in Joegoslavië te kijken en ook om daar te tanken want dat scheelde nogal. Mooie herinneringen. Nu, 33 jaar later, is de beleving totaal anders en zoeken we iets waaraan we de pass herkennen uit die tijd. We vinden niks maar de Loiblpass is nog steeds erg mooi.

We zijn in Oostenrijk. 

Het is rond twee uur wanneer we het dorpje binnenrijden waar onze buurvrienden wonen. Wat een geweldig weerzien. We knijpen elkaar om te beseffen dat we echt bij elkaar zijn Tot laat in de avond blijven we praten, halen herinneringen op, maken een wandeling, eten aan de robuuste eettafel en drinken bramenwijn uit Servië. Juist nu we de afgelopen week door Bosnië en Servië hebben gereisd is het zo boeiend maar ook heel indrukwekkend om nu te praten over de geschiedenis. Het wordt een avond met een gouden randje.

Donderdag 14 juli...

Flesjes water mee, wandelschoenen aan en samen met onze vrienden gaan we naar de Klopeinersee. De wandelroute is een rondje om het meer en is ongeveer zeven kilometer. Vervolgens maken we een klim om bij de watervallen te komen. Ondertussen praten we, lachen we, eten we ijs en bewonderen we het prachtige Oostenrijk. De tijd gaat snel als je geniet van de mooie momenten. Wij sluiten deze vakantie af met een heerlijke maaltijd met onze vrienden.

Morgenochtend rijden we terug naar huis. Daarmee komt een einde aan deze fantastische reis. We hebben inmiddels 4550 kilometer gereden en daar komen morgen nog 1200 bij. We zijn nu in het 10de land en hebben op 11 verschillende bedden geslapen. Als ik zelf teruglees waar we zijn geweest en wat we hebben ervaren en gezien ben ik blij dat alles vastgelegd is.

De reacties op de verhalen zijn ontzettend leuk. Meer dan 300 lezers hebben de route of een deel ervan meegereisd. We hebben tips van lezers gekregen maar ook vragen over de reis.

Dit is de laatste blog in deze serie. 

Bedankt voor het meereizen. Mocht je zelf nog gaan reizen dan een hele veilige reis gewenst. Pak de momenten onderweg want maar zelden komen momenten voor de tweede keer voorbij.

Rust uit, laat je inspireren en ga je een blog bijhouden dan reizen we graag mee.

Goede reis!

Simon & Jeanet