Weer thuis, eerder dan verwacht. Gistermorgen vanuit het prachtige Oostenrijk vertrokken. Het was heerlijk reisweer (in tegenstelling tot eerdere weersverwachtingen) en al snel waren we bij de grens met Duitsland. Langs de Chiemsee hebben we rijdend nog even in gebarentaal overlegd of we nog een duik zouden nemen, maar met een grote lach op onze gezichten zijn we toch maar doorgereden. We hadden afgesproken om te koersen op Kassel en daar te gaan kijken om een overnachting. De reis ging voorspoedig en ondanks dat wij over de autobahn reden, lukte het ons te genieten van de mooie vergezichten van Duitsland. Rond Nürnberg werd het druk en al manoeuvrerend tussen de file door raakten Nico en ik elkaar kwijt. Dan maar even stoppen en elkaar bellen. We hadden elk een andere weg naar Kassel genomen. Geen paniek, we spraken af elkaar bij Fulda weer op te zoeken. De eerste afslag naar de stad Fulda. Ik was er iets eerder dan Nico en bij de eerste afslag was een KFC, dus van de nood een deugd gemaakt. Even een Milkshake en paar Hotwings besteld. Een kwartiertje later hoor ik het geronk van de Shadow het terrein van de KFC oprijden. We waren weer herenigd. Omdat de reis zo voorspoedig ging spraken we af een overnachting in Borchen te boeken. Aangekomen in Borchen, werden we begroet door een ongeïnteresseerde pension eigenaar. “Ooh hebben jullie geboekt, daar heb ik nog niet naar gekeken”. De kamer van de booking-site was niet beschikbaar. Wel een kamer boven de kroeg, waar de eigenaar ondertussen op de trap was gaan zitten met in de ene hand een sigaret en in de andere hand een grote pot bier. We hebben nog wel even in de betreffende kamer gekeken, maar toen ons ook werd gesommeerd om dezelfde prijs plus schoonmaak kosten te betalen, hadden Nico en ik er genoeg van. Omdat 300 kilometer vanaf daar (op een reis als deze: klein stukje verderop), ons eigen privé pension open was en daar een heerlijk bed, met gezelschap ;-), op ons lag te wachten, besloten we door naar huis te rijden. Na een flinke maaltijd begonnen we aan onze laatste kilometers. Het was een prachtige avond om te rijden en ook van deze laatste kilometers genoten we met volle teugen. Ik moest denken aan een zin uit het liedje, Kilometervreters van Henk Wijngaard (guilty pleasure :-) ‘Ik leef pas echt als ik rijden kan bij het licht van de zon of de maan’  Wat een prachtige avond! Even voor middernacht, na een dag van meer dan 1000 kilometer te hebben gereden reden we Kollumerzwaag weer binnen. Dankbaar weer veilig thuis te zijn.

Vanmorgen de dag leuk begonnen met een ontbijt in het keukentje van het Pension. De tafel was gedekt voor vier personen. Toen we net waren begonnen met eten kwamen de andere gasten. Het waren ook Nederlanders, een echtpaar uit Maassluis. We raakten aan de praat over onze reizen en al snel kwamen we tot ontdekking dat we raakvlakken hadden. Leuk!!! Vanavond heb ik ze nog even gegoogled en kwam tot de ontdekking dat de man een pastor was van een evangelische gemeente :-) Op het advies van de bijzonder vriendelijke pensionhoudster via het meertje bij Bled (weer zo’n bijzonder plekje) en langs het plaatsje Kranjska Gora naar Villach in Oostenrijk te rijden. Dat was een heel goed advies!!!! Ik wil niet in herhaling vallen, maar het was ................ We kwamen nog twee Duitse vrouwen tegen op een motor met beiden een minuscule koffertjes ter grote van een broodtrommel achterop. Wat zou daar in zitten? We konden alleen maar gissen! Wat hebben vrouwen op een motortrip nodig? Een tandenborstel en een paar strings? Veel meer kon er echt niet in. Via Villach in Oostenrijk zijn we naar de Ossiacher See gereden. Een bezoekje gebracht aan de camping waar ik vroeger met Jeanet en haar ouders heb gekampeerd. Van de beheerster mochten we even rondkijken en hebben we een heerlijke halve liter Radler gedronken. Alle mooie herinneringen kwamen weer boven, een bijzondere plek. Volgens de beheerster was de camping een plek die goed was voor het innerlijk van de mens (gut für die Seele). En dat was het! Daarna via de snelweg dwars door de machtige Alpen gereden richting Salzburg. Net voor de grens met Duitsland, in het dorpje Golling een overnachting geboekt. Eventjes was ik Nico kwijt en hij mij :-), maar uiteindelijk veilig samen in ons Pension aangekomen. Voetbal gekeken Rusland-Saoedi Arabië, en daarna lekker gegeten in de pizzeria in de buurt. Het was wederom een topdag!

Vanmorgen richting Zagreb gereden. Onze paspoorten moesten voor de eerste keer tevoorschijn komen bij de grensovergang met Kroatië, o ja, zo ging dat vroeger. We hebben geprobeerd de nieuwe snelweg te vermijden, maar dat was niet zo gemakkelijk. Steeds weer kwamen wij op een doodlopend stukje weg terecht waar wij weer moesten omkeren. Nog een keer de weg terug. Vaak heb ik mij in het verleden geërgerd om dergelijke situaties. Nu heb ik geprobeerd het mooie van de weg terug in mij op te nemen. Ik zag dingen die ik de heenweg niet had gezien: Een man en een vrouw die samen achter hun huis hout aan het kappen waren, een kat die langs de berm ons zat aan te gapen, een schuurtje dat is ingezakt. En zo kon ik wel doorgaan. Als je goed oplet is er zoveel waar te nemen. Na een lekker bak koffie besloten we om weer richting Slovenië te rijden. De lucht werd zwarter en zwarter, tijd om onze regenkleding aan te trekken. Terwijl we hier mee bezig waren, begon het water met bakken uit de hemel te vallen. Omdat we toch al nat werden, besloten we in de plensbui verder te gaan rijden. Wat een water! De wereld werd helemaal grijs en het was oppassen geblazen. Het water spoelde als kleine riviertjes over de weg en diepe plassen vormden zich op het schuine wegdek. Na ongeveer een half uur hoosbuien werd het gelukkig weer droog. Onze vriend Tom T. Had ik op de kortste route ingesteld en dit zorgde weer voor leuke verrassingen. Een plotselinge afslag deed ons aanbelanden in opnieuw een soort sprookjesachtig tafereel. Een heel smal weggetje tussen twee heuvelruggen bedekt met bomen, links langs het weggetje een glashelder beekje en rechts zo nu en dan prachtig huisje. Ik verwachte elke moment Hans en Grietje of Roodkapje tegen te komen. Op een gegeven moment hield het asfalt op en veranderde de weg in een grindpad. Op het moment dat Nico en ik stopten om te overleggen of het wel verstandig was om door te rijden, kwam er een auto van achteren en die wenkte ons dat we hen konden volgen. Zo gezegd, zo gedaan. Na een paar kilometer stijgen en dalen met scherpe haarspeldbochten, kwamen we weer in de bewoonde wereld. Onze gids gaf gas en met een zwarte rookpluim verdween hij uit het zicht. Na een maaltijd bij een groot fastfood keten :-). Zijn we op naar onze volgende overnachtingsplek gereden. Onderweg weer een stortbui en ook weer een weg die was afgesloten. De brug werd vernieuwd. Gelukkig konden wij met onze motoren over een smalle fietsbrug waardoor we deze keer niet hoefden te keren of om te draaien. Twee minuten later waren we op onze bestemming in Bled, net onder Oostenrijk. Moe en nat, maar voldaan. 

Vandaag door een deel van Hongarije gereden richting Slovenië. Vanuit ons hotel in Gyor hebben we ervoor gekozen de snelste weg richting het Balatonmeer te nemen. Dit was een mooie route. Een hele ander Hongarije dat ik tot dan kende. Prachtig heuvellandschap dat mij aan Zuid Frankrijk deed denken. Druivenvelden en velden met heerlijk ruikende Lavendel. Het Balatonmeer lag er sprookjesachtig bij. Het heldere weer en de prachtige zon gaf het meer een prachtige blauw/groene kleur. Vanaf een terrasje genoten van het uitzicht. Dit werd even hard onderbroken door een luide knal en in plaats van mijn uitzicht op het meer, zag ik de onderkant van de parasol... ik was door de stoel gezakt. Snel een andere stoel en de verontschuldigingen van de eigenaar van het terras en weer verder genieten. Van al dat genieten kregen wij het warm en daar was maar één oplossing voor; een duik in het meer. Zo gezegd zo gedaan, heerlijk!! Na overgestoken te zijn met de pont onze weg vervolgd richting Slovenië. Vlak voor de grens nog een Vignette gekocht, plek zat op het scherm :-) Dankzij onze vriend Tom T. weer keurig bij ons eerder die middag geboekt Pension aangekomen. Een hartelijk welkom, heerlijke maaltijd, koude Radler, maakten onze dag weer compleet.

Gistermorgen, onze derde reisdag vertrokken uit het zo bekende Strmilov :-). We reden weer door prachtige dorpjes en landschappen. Tijdens het rijden vroeg ik mij af hoe ik al dat moois het beste kon beschrijven. De volgende zin kwam in mijn gedachten: ‘Een voortdurend veranderend adembenemend schilderij zorgvuldig gemaakt door de hand van de Meester, uitgewerkt tot in de kleinste details.’ Een boom vol met zoemende bijen, een nest met met jonge ooievaars die net hun kopjes over de rand van het nest laten zien. Prachtig! De helm opengeklapt, heerlijke geuren van bloemen, vers gemaaid gras en gebakken brood. Onderweg koffie gedronken op het terras van een dorpscafé. Na een ochtend toeren door dorpjes zijn we via de snelweg langs een heet Wenen gereden. Langs de weg stond aangegeven dat buitentemperatuur 32 graden was en die van het wegdek 56. Na wenen hebben we de hoofdwegen weer verlaten en zijn we naar de Donau gereden voor een verkoeling in het water. Motorkleding uit en plons in het water, heerlijk! Daarna zelfs een tijdje in mijn T-shirt gereden. Niet echt veilig, maar wel stukken beter dan met mijn motorjas aan. Uiteindelijk zijn we in de stad Gyor in Hongarije beland. Pizza besteld (veel te veel) en zijn we als een blok in slaap gevallen met de ventilator aan. Een prachtige maar warme dag.

Na een goed ontbijt, inclusief apfelstrudel, de boel weer opgeladen. De navigatie op hoofdwegen vermijden en maar kijken waar we komen. We passeerden prachtige landschappen, geurige bossen, glooiende graanvelden, idyllische meertjes en gezellige dorpjes. Zo nu en dan was het wegdek kletsnat en hoorden wij in de verte het onweer rommelen. Op een paar druppen na konden wij het de hele dag droog houden. De wegen waren prachtig en het was heerlijk sturen. Volgens Nico was het motorrijden in Optima Forma! Vanavond hebben we heerlijk gegeten in een klein dorpsrestaurantje. Het enige restaurantje in de buurt van ons Pension dat open was. We werden bediend door de dubbelganger van Willem Kooistra van PTH (bekend persoon uit Kollumerzwaag). We overnachten vannacht in prachtig groot Pension in een klein dorpje in de buurt van de grens met Oostenrijk waar wij de enige gasten zijn. De eigenaar is zelf ook een motorrijder (rijdt een BMW, maar daar kan hij ook niks aan doen ;-). We mogen onze motoren vannacht in zijn garage stallen (dat dan weer wel :-). Nico maakt voor het slapen gaan nog even een wandeling en ik schrijf dit verhaaltje. Het was weer een heerlijke dag!

Vanmorgen gestart met onze reis. Na een paar kilometer begon het te regenen dus meteen maar de regenkleding aangetrokken. Het viel niet met bakken uit de hemel, maar net genoeg om zonder regenkleding nat te worden. Na een anderhalf rijden was het tijd voor Nico om te tanken en kon de regenkleding weer uit en dat was maar goed ook. Het werd warmer en warmer en rond het middaguur smachtten wij naar een emmer steenkoude Milkshake. Via Kassel zijn we naar het zuidoosten gereden. Ondanks de hitte konden we super genieten van onze reis, op tijd even stoppen en wat drinken. Even voor zessen zijn we aangekomen in een leuk pension vlakbij Cheb in Tsjechië. Uitzicht over een meertje, een vrolijke vriendelijke gastvrouw en leuk restaurantje. Na het eten een wandeling gemaakt langs het meer en  oude verlaten grensgebouwen verkend (gegluurd door de ramen). En......gelukkig konden we dankzij de “moderne techniek” even naar huis bellen ;-) De eerste 750 kilometer zit erop.

Eindelijk is het dan zover. Morgenochtend ga ik met Nico richting Tsjechië. We hebben volgens traditie een eertste overnachting (klein plaatsje bij Cheb) van tevoren geboekt. Daarna gaan we weer avonturen en zien wij wel waar onze volgende overnachting zal zijn. Volgens de weerapp wordt er morgen onweer in Cheb verwacht, dus de regenoveral binnen handbereik houden. We gaan bij Emmen de grens over en dan via de autobahn naar Tsjechië. De eerste dag even kilometers maken, daarna gaan we weer lekker Swalken. Ik heb er zin in!

Vandaag begonnen met het onderhoud van mijn Pan. Cardanolie vervangen, carburateurs gesynchroniseerd (was geen overbodige luxe- voor de kenner: zie foto :-), motorolie en filter vervangen. Heerlijk om zo bezig te zijn! De komende dagen zijn de remmen en koelsysteem aan de beurt. Ik verwacht geen verassingen, maar ‘voorkomen is beter dan genezen’. Daarnaast heb ik ook een videocamera (actioncam) gekocht die ik nog wil monteren. Ik weet nog niet waar ik deze ga monteren, maar ik heb nog even tijd. 

De laatste maanden heb ik veel gewerkt aan motoren van en voor anderen. Binnenkort hoop ik mijn eigen Pan ter voorbereiding van onze reis een grondige beurt te geven. Eindelijk mijn eigen Pan op mijn nieuwe motorheftafel. Een paar maand geleden heb ik een motorheftafel gekocht. Wat een genot! Dat had ik een paar jaar eerder moeten doen. Niet meer met mijn knieën op het koude beton naast de motor, maar lekker zittend op een garagekruk sleutelen op buikhoogte.

Voor 9 t/m 16 juni staat er weer een reis gepland. Een reis die ik weer samen met Nico ga maken. In verband met een knieoperatie moet Bertus dit jaar verstek laten gaan. Bertus, heel veel sterkte en wat in het vat zit verzuurt niet! Ons plan is om weer naar het oosten te gaan, dit keer via Tsjechië en Slowakije richting Hongarije. Voor de mensen die het leuk vinden om Nico en mij een beetje te volgen, zal ik proberen een blog bij te houden. Ik zie uit naar de reis en wie met ons mee wil reizen door het lezen van deze blog, van harte welkom!