Somewhere on your journey don’t forget to turn around and enjoy the view

Vrijdag 1 juli... Het is bijna tijd om de koninklijke rustplaats te verlaten. Een mooi hotel met hier en daar grappige schoonheidsfoutjes. Voor het openen van de badkamerdeur moet zelfs ik een reverence maken omdat de deurkruk wel erg laag zit. De wc-pot staat zo dicht tegen de douchecabine aan waardoor alleen een scheve plaatsing op de zetel mogelijk is. Maar dit hotel is zeker een leuke plek.

Voor vertrek wacht ons nog een koninklijk ontbijt. De schapenvachten die op de banken liggen zorgen voor een comfortabele zit tijdens het ontbijt. De medewerker komt het eten brengen en blijkt redelijk goed Nederlands te spreken. Drie jaar werkte hij in Nederland. Eerst een periode in Nijmegen en daarna in Sexbierum. Vervolgens werkte hij in Portugal en Italië maar is nu weer terug in het land waar zijn roots liggen.

Als we eenmaal in de auto op de Transalpina rijden, zien we meerdere imkers in een veld naast de weg. Hier en daar zijn mensen die hun waar in kraampjes bij de weg proberen te verkopen. Dat zijn vooral de zelfgemaakte streekproducten zoals honing, limonade en jam. Bij de rivier staan twee kleine tenten. Wildkamperen is toegestaan in Roemenië. Door het vele klimmen en dalen hebben we vandaag met grote temperatuurverschillen te maken. Het dak is eraf omdat het 25 graden is. Terwijl we klimmen zakt de meter naar 16 graden en is een jas of vest echt wel nodig.

Er wordt op meerdere plekken aan de weg gewerkt. Je ziet vooral jonge Aziaten die hier werkzaam zijn. Veel Roemenen zijn jaren geleden al naar het westen gegaan om daar werk te zoeken of een nieuw leven op te bouwen. Voor die plekken worden nu vaak Aziaten aangenomen uit onder andere Pakistan en India. Het zijn veelal jonge mannen die voor lange tijd hun land en familie verlaten. Tegen kost en inwoning werken ze in de land- en wegenbouw en natuurlijk bij de bouw of verbouwing van woningen. Ze werken lange dagen en doen zwaar werk. Het grootste deel van hun inkomen sturen ze naar hun familie. Het gebeurt heel vaak dat deze jonge Aziaten enkele jaren hun familie moeten missen. Als moeder zou ik dat toch wel heel lastig vinden.

De Transalpina is in 2015 heropend na een grondige renovatie. Er is ongelofelijk veel werk verricht en de route is erg bewerkelijk door de vele bochten, rotsen, bomen en hoogteverschillen. Dat er ook reizigers stranden blijkt wel uit de vele zelfgemaakte bordjes waarop telefoonnummers van wegsleepbedrijven staan. Ook staan de nummers op de grote betonblokken langs de weg geschreven.

Wij drinken koffie bij een plein waar veel motorrijders even rusten. Deze weg is een grote droom van menig motorrijder. Simon doet altijd wel even een motor-maten-onder-elkaar-rondje. Kevin maakt op dit moment zijn eerste grote motortocht door Frankrijk en over en weer gaan filmpjes en foto's. Grote plannen komen voorbij in de gezinsapp.

Op het hoogste punt van de Transalpina wordt de lucht erg donker en moeten we snel stoppen omdat het begint te regenen en het dak nog open is. We parkeren de auto om een paar souvenirs te kopen maar er is verder geen toerist meer te zien. Bij de kraampjes is plastic over de souvenirs gelegd en hebben de verkopers een schuilplaats gezocht. De donkere dreigende luchten veranderen deze plek in een verlaten uithoek op de Noordpool. Het is 9°C. We rennen naar de auto en doen de kachel aan. Er komt via onze mobiels een weeralarm binnen voor slecht weer. Daarbij het advies om niet de weg op te gaan als het niet nodig is. Fietsers en motorrijders gaan door de stromende regen. Het blijft ondanks de regen een prachtige route. Eenmaal weer beneden schijnt de zon en schiet de temperatuur omhoog. Dak eraf vest uit en alleen maar verbazing als binnen een uur de temperatuur de 37°C aantikt. Het voelt als een föhn op de heetste stand. Het verschil is groot.

Het kasteel dat Margriet en ik hebben geboekt is sprookjesachtig mooi. Aan weerszijden van de oprit staan rozen in verschillende kleuren. Het is de trouwdag van Bert en Margriet en deze plek maakt het erg speciaal. Voor deze gelegenheid plannen we uiteraard een balkon-scène. We nemen een duik in het zwembad om af te koelen. Na het eten spelen we regenwormen. Alle vier erg fanatiek in spelletjes maakt het spel extra leuk. De verliezers krijgen morgen een herkansing. In het kasteel gaan we  aan het eind van de avond naar de bovenverdieping waar de wind door de bogen een beetje verkoeling geeft. Met een hapje en een drankje erbij is dit de afsluiting van een hele mooie vakantiedag.

Zaterdag 2 juli...

Na het ontbijt gaan we de tassen pakken en vertrekken om de route van gisteren over de Transalpina terug te rijden. Opnieuw de spectaculaire weg die 150 km lang is. Het is ongelofelijk mooi. Het is zo hoog waardoor we boven de wolken rijden. Op het hoogste punt nemen we de tijd voor een sanitaire stop, willen we genieten van het uitzicht en lokt de plaatselijke keuken ons met lekker eten. De sanitaire stop is wel even een dingetje. Het is een chemisch mobiel toilet waarbij ik boven een grote bak hang waar al menigeen voor mij is geweest. Alles blijft zichtbaar liggen en de geur is overweldigend vreselijk. Voor het bezoeken van zo'n gat is mijn advies om vooraf je bovenbeen-spieren flink te trainen of een pamper te gaan dragen.

Het uitzicht op de berg en het heerlijke eten overstijgt alle wc-ellende die natuurlijk hooguit vijf minuten heeft geduurd. Het begint te regenen en een korte maar hevige onweersbui trekt voorbij. Onafgebroken zijn de haarspeldbochten en joelen de dames op de achterbank mee met de muziek. We moeten wachten voor een overstekende ezel, die halverwege de weg blijft staan en noch voor- noch achteruit wil. Het verkeer gaat om de ezel heen. Eindelijk begrijpen we de uitspraak " Zo koppig als een ezel". Volgens Bert gaat dat over Friezen, maar Bert is gevaarlijk bezig nu hij op reis is met drie Friezen. Verderop staat een vos het verkeer na te kijken. De vos ziet  er vermagerd uit.

Voor we naar de volgende overnachting rijden halen we bij de supermarkt boodschapjes. Buiten is het net of iemand opnieuw een te hete föhn op ons richt. De volgende boeking bestaat uit twee cabana's (berghutten). Ze zijn boven verwachting mooi ondanks dat ze klein zijn. Alleen een bed met aangrenzend een badkamer met een wc waar je zo uren op wilt zitten. 

Op het terrein staat een overdekte picknickplaats waar we gezellig bij elkaar zitten met toch wel hele lekkere hapjes en drankjes. Het begint te waaien, te regenen en te onweren. Twee motorrijders komen het terrein oprijden om ook de nacht hier te blijven. Het regent en het dondert en het bliksemt  in de bergen. We gaan regenwormen spelen. Tijd voor Bert en Margriet om revanche te nemen op de winnaars  van gisteren;)