19 juli... Langs prachtige velden met zonnebloemen gaan we terug naar Cluj Napoca. Een rit van 230 km. Het weer verandert onderweg naar Cluj en dreigende donkere luchten hangen boven de stad.
Om nog een paar boodschappen te halen gaan we naar de Auchan, een grote supermarkt in Cluj. Bij de ingang blijkt dat je temperatuur gemeten wordt. Ik ben al voorbij wanneer ik het ontdek. We hebben allebei geen verhoging, maar wel bijzonder dat dit ongevraagd gebeurt. Iedereen lijkt het hier volkomen normaal te vinden. In deze winkel is meer verkrijgbaar dan in welke supermarkt in Friesland dan ook. Hier kun je te kust en te keur je boodschappen uitzoeken. Het lijkt een land van uitersten te zijn. Afgelopen weken zagen we best veel dure sportauto's voorbij komen, maar we zagen ook families met paard en wagen. Er stonden kinderen langs de weg doosjes bessen te verkopen en vaak hele oude dames met een mand op een krukje hun waar aan te bieden. Bewust hadden we steeds kleingeld bij ons zodat we dat konden uitdelen. Je kunt niet de last van de hele wereld dragen, maar wel zorgen dat de mensen die je treft een brood kunnen kopen. Vooral voor de oudere generatie is het niet altijd makkelijk om rond te komen.
In Cluj voelt het weer als thuiskomen bij onze vrienden Bert en Margriet. We drinken koffie en maken plannen voor het eind van de week. Het past gelukkig ook in hun agenda om dan nog een paar dagen samen iets te ondernemen. Afgelopen jaar was het voor hen door alle corona-maatregelen niet mogelijk om bezoekers uit Nederland te ontvangen. Hoogste tijd om nu dubbel leuke dingen te doen.
We trekken woensdag de bergen in naar een cabana (berghuisje). Een afgelegen plek waar je je alleen op de wereld waant. Daar gaan we met z'n vieren wandelen, vuurtje stoken, uren kletsen, eten, eten en eten...heerlijk! Het wordt een beetje primitief want het "húske" staat buiten de cabana. Onduidelijk blijft het verhaal of daar wel of geen beren zijn. De kans is dus aanwezig dat we ook op berenjacht gaan naast lezen en vuurtje stoken. Gelukkig heb ik een hele grote, sterke man die van avonturen houdt 😉. Als ik midden in de nacht een bezoek aan het "húske" moet brengen, ga ik zeker (absoluut zeker, 100% zeker, zonder twijfel) een beroep doen op mijn bodyguard. Bert en Margriet zijn zo ingeburgerd in dit land waardoor zij "risico's nemen" anders omschrijven dan wij dat zouden doen. Het werken en leven in Roemenië is voor hen een dagelijks avontuur waar we veel respect voor hebben.
Dinsdag 20 juli...
We worden gewekt door de regen die tegen het raam tikt. De lucht is grijs en vandaag blijft het volgens de voorspellingen de hele dag regenen. Voor het gewas en de moestuinen is dit water zeer welkom na een periode van droogte in dit gebied. Een ander deel in Roemenië heeft net te kampen gehad met overstromingen. Op het nieuws lieten ze beelden zien van snelstromend water door een dorp dat ook auto's meesleurde. Over het algemeen staan de gewassen er goed bij hier in Transsylvanië, boven de Karpaten.
Voor ons is het een rustdag na de vele indrukken en belevenissen. Margriet bakt muffins met walnoten erin en van de pruimen die de buurvrouw brengt wordt een appel- pruimen-kruimeltaart gemaakt. Het ruikt heerlijk in huis. Ik vermoed dat Margriet vooraan stond toen de bak-talenten werden uitgedeeld en dat ik ergens stond te praten ofzo. Vanavond heeft Simon de laatste afspraak bij de tandarts. We beginnen vast met inpakken voor de komende dagen. In de bergen is het iets frisser en de weg ernaartoe minder goed begaanbaar door de regen. We gaan met z'n vieren in een 21 jaar jonge Landrover omdat het niet mogelijk is daar met onze auto te komen.
We gaan het beleven...
Tot blogs!
Reactie plaatsen
Reacties