The best view comes after the hardest climb.

Na een luie, gezellige niks-moet-alles-mag-vrijdag, zijn we vanmorgen, zaterdag 10 juli, vertrokken naar de Transfăgărăşan. Dit is de beroemdste weg in Roemenië die er nogal spectaculair uitziet. De weg is 151 km en loopt dwars door het Făgăraşgebergte, het hoogste gebergte in Roemenië, dat deel uitmaakt van de Zevenburgse Alpen. Hij verbindt daarmee de landsdelen Transsylvanië en Walachije.

De weg werd tussen 1970 en1974 gebouwd in opdracht van de toenmalige leider Ceauşescu. Hij wilde een snelle militaire interventie door de bergen mogelijk maken voor het geval de Sovjets het land zouden binnenvallen. Er werd ongeveer 6000 ton dynamiet gebruikt om de noordelijke zijde van de weg aan te leggen. Veertig soldaten lieten het leven bij ongevallen tijdens de bouw. De weg kreeg de bijnaam "Ceauceşcu's waan". (Bron Wikipedia).

Op tv bij het programma Top Gear waren opnames van een roadtrip op deze weg. Dat bracht ons op het idee om eens een kijkje te gaan nemen...

Vandaag is dit onze bestemming. Aan het eind van de route hebben we een hotel geboekt voor de komende nacht. Samen met Bert en Margriet zijn we in de cabrio gestapt. Haren in de wind (betreft in deze setting alleen de dames overigens 🤫).
Doordat er nieuwe (snel)wegen zijn en worden aangelegd krijg je de indruk dat je in Zuid Frankrijk rijdt. Wat is Roemenië een prachtig land! Langs de weg een schaapherder met zijn kudde. In het veld een tractor waarop de boer rijdt met een grote kleurrijke parasol boven zijn hoofd. In de verte zien we de bergen met hier en daar nog plekken waar sneeuw ligt. De Transfăgărăşan is van oktober tot juni gesloten omdat het door winterse neerslag levensgevaarlijk kan zijn.

Vandaag is het een geweldige dag voor deze route wat betreft de temperatuur, veel zon en in goed gezelschap. Op de navigatie zien we de vele bochten waar geen einde aan lijkt te komen. Hoe hoger we komen hoe duidelijker de route wordt die we afgelegd hebben. Adembenemend is het uitzicht en na elke haarpeldbocht weer bijzonder. We stoppen, maken foto's en realiseren ons dat we hier nu echt zijn! Op het hoogste punt slenteren we langs de typisch Roemeense kramen; veel houtsnijwerk, verse maïskolven, zelfgemaakte jam en de koekrollen die ter plekke worden gemaakt. Een prima plek om te gaan eten. Het lijkt hier op een skioord waar je op houten banken zit en met een dienblad langs een lange grillplaat loopt om je eten uit te kiezen. Na het kopen van een paar souvenirs en een verse koekrol gaat de reis verder.

We krijgen allemaal een alert op de mobiel dat er beren zijn gesignaleerd in het gebied waar we zijn. We maken grapjes wie van ons de beer gaat vangen. Net wanneer er unaniem een kandidaat is aangesteld zien we verderop een beer. Wat een belevenis. Omdat we met open dak rijden lukt het om staand vanaf de achterbank een foto te maken. Even verderop weer een beer en deze keer met jongen erbij. We worden vandaag enkele keren verrast met beren op de weg.

Wanneer we in het pension zijn moeten we bijkomen van alle indrukken van deze reis. Morgen rijden we dezelfde route terug en hopen natuurlijk op nog meer beren.

Voor nu zoeken we nog een terrasje op en gaan we nagenieten van deze bere-gezellige dag!

Tot blogs!