Friendship is never limited by distance

Mijn gedachten dwalen af tijdens de mooie rit door Slowakije. Ik betrap mezelf op mijn vooroordeel over de vrouw in een cabrio... Als ik ze voorbij zag komen met een hoedje en rode lippenstift dan had ik daar toch wel een mening over; Ze zit decadent te doen naast een man met een petje die waarschijnlijk ook een jacht in St Tropez heeft liggen. In haar dagelijkse leven brengt ze haar tijd shoppend door, let op de lijn en doet voor de good feeling nog vrijwilligerswerk, een uurtje per week. Hier zit ik dus, mét hoedje en rode lippenstift en naast mij zit Simon mét pet om te voorkomen dat zijn hoofd verbrandt.

Onze reisplannen zijn ondertussen gewijzigd. Simon heeft al een paar dagen flinke kiespijn. De koffie-break werd steeds vaker een pijnstiller-break. Terug naar huis is altijd een optie maar teruggaan is wel het laatste als er nog een andere oplossing is. We zijn ondertussen meer dan 1300 km van huis.
Vrienden wonen in Cluj in Roemenië. Margriet heeft voor morgen een afspraak geregeld bij een tandarts die volgens haar erg kundig is. Dat betekent voor vandaag een tocht van 700 km. In gezelschap van Phil Collins maken we er ondanks alles een mooie dag van. De route is wederom geweldig. We drinken veel water en smeren regelmatig in met zonnebrand. Wanneer de temperatuur tegen de 40 graden loopt doen we het dak naar beneden en de airco aan. De vignetten kopen we bij benzinestations. Overal waar je binnenkomt zijn de mondkapjes nog verplicht. Wel jammer voor mijn rode lippenstift😜.

Bij de grens naar Roemenië is controle maar we kunnen al gauw weer doorrijden.
Op een terasje eten we nog een hapje en dan rijden we door naar Cluj Napoca waar Bert en Margriet wonen. Cluj is gelegen in Transsylvanië en telt ruim 300.000 inwoners.
Het is altijd een warm welkom bij Bert en Margriet. De zelfgebakken cake, de hapjes en drankjes maar vooral de verhalen zorgen voor een thuisgevoel. Zelfs de mokken die ik haar 20 jaar geleden gaf worden nog steeds gebruikt. We kennen elkaar al jaren. Volgens Margriet waren we allebei acht jaar toen we elkaar ontmoetten. In 1991 gingen we met z'n vieren op reis naar Roemenië met een busje en aanhanger vol hulpgoederen. Met onze ter- plekke-zelfverzonnen liedjes en alles wat we beleefden onderweg zijn daar onuitwisbare herinneringen gemaakt. Een jaar later verhuisden Bert en Margriet naar Cluj. Ze gingen werken aan de rand van de vuilnisbelt waar huisjes werden gebouwd. Er werd een school gestart en altijd buiten de kaders gedacht en gewerkt om oplossingen te creëren.  Deze avond voegen we toe aan de lijst met onuitwisbare herinneringen...

Donderdag 8 juli...Op deze nieuwe dag gaan de verhalen door waar we ze gisteren afgebroken hadden.
Het bezoek aan de tandarts verloopt voorspoedig maar een tweede afspraak blijkt nodig. Dinsdag komt er een vervolg. Die ruimte biedt de mogelijkheid om verder te reizen, maar nu met z'n vieren.
Komend weekend gaan we op tour door dit prachtige land. Margriet en ik maken onder het genot van water, wijn, veel gebabbel en plezier de plannen.

Bert komt met het nieuws dat in de omgeving van Cluj beren zijn gesignaleerd. Mensen worden gewaarschuwd goed op te letten. Volgens Bert is het gevaar voor slangen groter. Nou, dat is een hele geruststelling 😳

De relax-stand is in werking gegaan, het onthaasten is gelukt en niks doen is echt een aanrader.

Tot blogs!