Dinsdag 13 juni. Door de mist hangt er deze morgen een mysterieuze gloed over het pension. Bij het ontbijt ontmoeten we een Italiaanse die vertegenwoordiger is in wol en katoen. Het is een leuke dame die veel reist en veel mensen ontmoet. Haar werkdag is begonnen en we wensen elkaar een mooie dag. We rijden de eerste paar kilometers door de wolken en het uitzicht wordt steeds mooier. Tussen de groene lapjesdekens doemen de witte kerktorens op met rood/ terra daken. Hierdoor weet je waar een dorpje verscholen ligt. De route naar de kust is slingerend en verrassend door nauwe straten. We verlaten Slovenië. Kroatië is ons volgende vakantieland. Voor Kroatië is geen vignet nodig maar geldt het tolsysteem bij diverse wegen. Bij de eerste tolpoort betalen we het astronomische bedrag van €1,-
Op de borden zien we Triëst staan. Een stad aan de Italiaanse kust, grenzend aan Slovenië. In 1989 reisden we met mijn ouders in hun VW Santana vanuit Oostenrijk een dagje naar Triëst. Mijn vader was een beetje terughoudend om de auto daar aan de kust te parkeren. Stel dat de nieuwe Philips autoradio op slede uit de auto zou worden gehaald? Wij vonden dat overdreven en overtuigden hem om met ons mee te gaan de stad in. Nog voordat we de parkeerplaats hadden verlaten, rende mijn vader op zijn Scherjon (klompen) naar de auto waar op dat moment iemand naar binnen stond te gluren. De man koos eieren voor zijn geld en was op tijd weg. Die dag hebben we alleen de parkeerplaats van Triëst gezien. Het verhaal werd menigmaal op feestjes verteld.
In de verte zien we de blauwe kleuren van de Adriatische Zee. Op een parkeerplaats met uitzicht op de zee drinken we koffie en gaat het dak eraf. Door de wind heb ik binnen no time "coupe de wanhoop" en daarom heb ik verschillende haarbanden bij me. We verlaten de kust om zo door het binnenland naar onze bestemming te reizen. Gisteravond kreeg ik carte blanche om voor vandaag een plan te bedenken en te regelen. Niet tegen dovemansoren gezegd want de watervallen bij de Plitvlice meren is een must see in Kroatië. Overnachting in de buurt gezocht en nu onderweg naar de watervallen in het natuurpark Plitvlice.
Plannen heb ik eigenlijk altijd wel, maar ik vergeet soms de details. Zo ook vandaag. Terwijl ik broodjes ging halen, zou Simon de entreekaartjes kopen. Ik zag een verbaasd gezicht en dacht dat hij een geintje maakte toen hij zei voor twee personen €80,- kwijt te zijn. Het was het waard want het was geweldig mooi! We hebben uren gewandeld, met de boot gevaren en genoten van de overweldigende schoonheid in het park. Behalve de enorme watervallen was het water kristalhelder en alles goed onderhouden en georganiseerd.
Een heerlijke dag. In het pension kunnen we op het terras eten. Dit is vakantie! En morgen? Morgen gaan we naar de kust, de Kroatische kust.
Met openslaande terrasdeuren ontbijten we deze morgen, woensdag 14 juni, in onze herberg. Het geronk van motoren eist alle aandacht op van Simon die meteen naar buiten gaat. Gisteravond tijdens het eten was Simon erg afgeleid. Toen ik achterom keek was alles duidelijk toen ik een Goldwing zag staan. Vier mannen, Zwitsers uit het Franstalige deel, maken zich klaar voor het vervolg van hun reis. Het duurt even en dan hoor ik een " bon route".
Onze route gaat langs sierlijk golvende bergen. We rijden vlak langs de grens van Bosnië Herzegovina. Vele kilometers reizen we door glooiende valleien met in de bermen de kleine variant van klaprozen en nu in knal oranje. We komen door gehuchten waar onafgebouwde met groen overwoekerde huizen achtergelaten zijn. Andere huizen staan er verlaten bij en de kogelgaten in de muren zijn herinneringen aan slechte tijden. Ook zien we dat er nieuwe huizen zijn of worden gebouwd en tuinen worden aangelegd. Iemand heeft van witgespoten fietsen een omheining gemaakt.
In de kustplaats Trogir is het erg toeristisch maar ook erg gezellig. Hier is onze overnachting geboekt en ik vraag me af of dit een handige keuze is geweest. Vanaf het terras hebben we zicht op de oude stad van Trogir en dat is werkelijk een plaatje. Dat de weg voor het appartement een soort racebaan is, vliegtuigen laag overvliegen en een kerkklok ook nog een steentje bijdraagt, is andere koek. Wat een herrie. De wandeling naar de oude stad, een lunch op een terras maken alles goed. Wat een mooie plek! s' Avonds is het hier rond half negen al donker. We slenteren nog door de stad en zien op de terrassen op scherm de voetbalwedstrijd tussen Nederland en Kroatië.
Morgen reizen we verder. Nog geen idee waar we naartoe gaan. De wereld heeft zoveel mooie plekken en daarom zijn er morgen weer volop mogelijkheden.
Reactie plaatsen
Reacties