Don't count the days, make the days count.

Vrijdag 23 juli... Wakker worden in de cabana met de zon die volop naar binnen schijnt. De rust op deze plek gun ik iedereen. Voor een paar dagen op afstand kunnen kijken naar wat je doet, denkt en wilt gaan ondernemen. Het leven gaat snel en vandaag is er een nieuwe dag om er de mooiste dag van te maken. Dat zit niet in grote, spectaculaire of dure dingen.

Deze reis is onvergetelijk geworden door de mensen die we hebben ontmoet en de bijzondere dingen die we hebben gezien en beleefd. Elke ontmoeting, het delen van verhalen, ervaringen en (verschillende) inzichten maken een mens rijker.

De gastvrijheid van Bert en Margriet en het samen uitwaaien in de cabrio. Met Margriet op de achterbank genieten van een Roemeens "plukbrood". De wild-gewaaide spookkapsels zorgden voor hilarische momenten. Met elkaar genieten van de Transfăgărăşan en eten op de berg. De beren op de weg (letterlijk) en het wandelen door een kasteel...wat een belevenissen in korte tijd.
Bert herken je overal omdat hij een hoedje draagt met de Friese vlag erop terwijl hij helemaal geen Fries is. Bert heeft veel humor, zegt niet veel maar werkt ondertussen telefonisch stilletjes door aan zijn projecten zonder dat het heel erg opvalt. Margriet weet van elk moment iets speciaals te maken.

Ondernemend als ze zijn maar ook weten wat tegenslagen zijn blijven ze denken in mogelijkheden. In hun leven is hun geloof in God de rode draad in alles wat ze doen. Ik vind het geloofwaardig, of beter gezegd...geloof waardig. 🤔 Voor volgende week staat op hun planning dat er een vracht aardappelen uitgedeeld gaat worden. Iemand heeft geld gedoneerd om baby-spullen aan te schaffen. Op het huisje voor een gezin met kinderen komt nu een dak zodat het plastic eraf kan. De telefoon rinkelt, de appjes komen binnen en geen dag is hetzelfde.

Na het ontbijt in de cabana komt scrabble weer op tafel. De strijd speelt zich af tussen Margriet en mij en winnen willen we allebei. Niet alle woorden komen door de censuur maar we gaan voor de punten 😇. Voordat we de cabana verlaten gaan we nog even wandelen. Nou ja "even" bestaat hier niet want er is altijd veel te zien en elke wandeling duurt langer dan gepland. Volgens Bert zit die extra tijd in het maken van de foto's onderweg. Ik heb geen idee waar hij het over heeft 😅.

Eenmaal terug in Cluj genieten we nog van een warme zomeravond in de tuin. Alles is ingepakt voor ons vertrek morgenochtend. De vignetten voor Hongarije, Slowakije en Tsjechië zijn online besteld. De overnachting voor morgen boeken we onderweg omdat we pas dan kunnen inschatten hoeveel kilometers we gaan of willen rijden. 

Zaterdag 24 juli...

De geur van heerlijke verse koffie vult de woonkeuken. We genieten met z'n vieren nog van dit laatste ochtendmaal en nemen afscheid van deze mooie mensen.

Tijdens de rit richting de grens zien we meerdere ooievaarsnesten. Deze nesten tref je in veel dorpen aan op de doorgaande weg waar iedereen langsrijdt of voorbij dendert. We drinken koffie en kopen een "plukbrood" met nootjes. Hij is pas gebakken en nog lekker warm. Langs de weg staan kraampjes waar souvenirs te koop zijn maar ook stalletjes met fruit. Voor Oradea is een grote auto- verkoop waar het erg druk is. 

We verlaten Roemenië en mogen na de grenscontrole van Hongarije meteen door. We rijden door het centrum van Boedapest waar we over de Donau de stad weer verlaten. We hebben besloten een hotelletje te boeken in Bratislava, de hoofdstad van Slowakije.

Dat is echt een treffer. Het hotel bevindt zich in een bos en daarbij staat een grote TV Tower die 196 meter hoog is. Hij staat op de Kamzík- heuvel die onderdeel is van de kleine Karpaten. We kopen een kaartje om met de lift naar de hoogste etage te gaan zodat we Bratislava maar ook het hotel vanaf boven kunnen bewonderen. Er is een restaurant boven, maar er zijn mensen die liever met beide benen op de grond staan 😉.

Het is nog erg warm en daarom is het prettig om door het bos nog een wandeling te maken. Meestal rijden we vol gas aan één stuk door naar huis, maar een tussenstop is toch wel heel relaxed.

Tot de volgende (laatste) blog!

O ja, mocht je na het lezen van het werk van Bert en Margriet daarover meer willen weten? Dat kan. Stuur me gerust een pb.