Gestrand in Grimaud

Na een rustdag van lezen en de motorkleding wassen, vanmorgen weer fris op de motor gestapt. Het was licht bewolkt en 25 graden. Mijn doel was een bezoek aan Saint Tropez. De video’s en daarna de dvd’s van de gendarmes van Saint Tropez hebben we vroeger bij ons in huis grijs gedraaid. Van de geweldige humor van Louis des Funès kon ik geen genoeg krijgen. Voor mij is Saint Tropez daarom ook een soort van bedevaartsoord (grapje). Helaas heb ik vandaag Saint Tropez niet gehaald! Al rijdend langs de kust van Saint Maxime naar Saint Tropez, ligt het plaatsje Grimaud. Ik genoot van mijn rit en aan de andere kant van het water had ik Saint Tropez al zien liggen. In het plaatsje Grimaud stopte er voor mij een auto met twee oudere dames voor het zebrapad. Ik zag ze remmen, dus ik stopte ook. Uit gewoonte en veiligheid stopt ik linksachter de auto tegen de middenas van de weg aan.  Stel je voor dat je achterligger niet op tijd stopt, dan wil niet als een sandwich tussen de beide auto’s komen te zitten. Ik keek nog in mijn achteruitkijkspiegel en zag een achterligger met een behoorlijke snelheid aan komen rijden. In mijn hoofd schreeuwde ik STOP! Het lukte mij niet meer zo snel om helemaal naast de auto voor mij te komen en in een flits was het gebeurd. De achterligger knalde achter tegen mijn motor aan. Mijn koffers en ik vlogen door de lucht en mijn mooie Pan schraapte langs de de zijkant van de auto voor mij. Daar lag ik op het asfalt! Even voelen of alles het nog bij me deed. Gelukkig alles deed het nog en op een schaafplekje op mijn knie na, voelde ik ook geen pijn. Mensen kwamen van alle kanten aanhollen, monsieur ça va? Oui ça va bien, merci. Een Belgische toerist met zijn arm in het verband, had het zien gebeuren, vroeg of ik echt niet even naar het ziekenhuis moest? Hij was gisteren op zijn fiets aangereden op een zelfde manier. De twee lieve oudere dames stapten uit en zij maakten zich vooral zorgen om mij en niet om hun auto. Het meisje dat mij had aangereden, moest huilen en zei sorry tegen mij. Ik kon haar geruststellen. De gendarmerie was snel ter plekke. Super aardige gendarmes hebben ons verhaal gehoord en omdat er geen gewonden waren, konden zij verder niks voor ons doen. Samen met de gendarmes heb ik mijn motor weer overeind gehesen en de weg weer vrij gemaakt. Alle koffers en spiegels, tank etc. zijn kapot. Schadeformulieren ingevuld en de verzekering gebeld, voor mijn motor en mijn reisverzekering. Om een heel lang verhaal kort te maken: Mijn motor wordt gerepatrieerd naar Nederland, ik ben door wederom een super vriendelijke Française, in de taxi weer naar mijn appartement gebracht. En als het een beetje meezit en de Nationale feestdag 14 juli geen roet in het eten gooit, krijg ik morgen vervangend vervoer. Even na negenen werd ik aangereden en rond 18:00 uur was ik weer in mijn appartement. Bekaf, met nog 2 % batterij in mijn telefoon, maar dankbaar dat het nog zo goed met mij is afgelopen. Nu eerst bijkomen en morgen zien we wel weer verder!